gülerek üzülmek

üzüntüye kedere alışma halidir. hayattan yediği tokatları, tekmeleri, kafaları gülerek savuşturan tecrübe kokan insanların fiziksel davranışları

gülme bile denemeyecek haldir. ufak bi tebessüm eşliğinde neler yaşadım bir bilsen ile buna da şükür arası ifadedir. olgunluk da katar yıpranmışlık da.

o kadar alışılmış ki üzüntüye, her tepki aslında üzüntü dozunu yansıtmaya başlamış. zaten sinir krizi geçirip ağlamaya başlamadan önce de gülünmez mi? ağlamakla gülmek kardeştir der anneannem. belki de beklenmedik üzücü şeyi alaycı gülüşle karşılamak. buruk bir gülümseme..

gülerek üzüldüm allah affetsin.

Etrafıma pek renk vermeyi sevmem ben. Ne bileyim, insanları üzmemek için bir çok şeyimi anlatmak istemem mesela. Sadece ailem değil, sevdiğim herkese karşı böyleyim. İçim kan da ağlasa, yüzüm gülüyor bazen. Öyle.

Son iki gundur halim esittir bu baslik. Bu durumu yasayan insanlar genellikle bu duruma aliskin oluyorlar. Fakat bazen tüm alismisliga ragmen cok agir gelebiliyor. Neyse gülelim yine de.

Eski hatıralarımı anlatırken kahkaha atarım ama içimden deli gibi ağlarım. Eskiler her zaman bir tık daha güzeldir.

Çok gülerim, üzüntülü olduğumu belli etmem kimseye, en can sıkıcı durumlarda bile tebessümleri eksik etmem yüzümden. Kimse içimi bilmez. Dışımız cem yılmaz, içimiz neşet ertaş

bir nevi artık her şeye alışmak gibi. her şey siki tuttuğu için kabullenmek gibi.

iki gün önce dört senelik ilişkim bitti asfgsjk

Acının tatlı tebessümü :)